قبل از شروع مصاحبه
بهتر است صاحب حیوان با عنوان مناسب یاد شود و دامپزشک از میزان تحصيلات و اطلاعات او آگاه شود. به یاد داشته باشید اولین برخورد اگر به درستی صورت گیرد میتواند حس اعتماد صاحب حیوان را جلب کرده و باعث شود او با میل و رغبت بیشتری با شما همکاری نماید . اغلب بهتر است به صاحب حیوان اجازه داده شود که «مشکل بيمار خود را به طریقی که مناسب ميداند» بیان کند . در این مرحله باید به دقت به صحبتهای صاحب حیوان گوش کرد . این موضوع کمک میکند که صاحب حیوان به دامپزشک اعتماد کرده و احساس کند او میخواهد واقعاً مشکل بیماری پت را حل کند. دامپزشک درهنگام اخد تاریخچه باید خونسرد و بدون عجله باشد و تا حد ممکن، از قطع کردن صحبت صاحب حيوان بپرهیزد. میتوان در زمانی که صاحب حیوان مشغول صحبت است از مطالب بیان شده یادداشت برداشت.
پرسش از صاحب حیوان
بعد از اینکه صاحب حیوان آن چیزی را که به نظر او مشکل حیوانش را شکل داده بیان نمود بايد دامپزشک سوالات اضافی را در مورد روشن شدن اختلالات موجود از او بپرسد؛ برای مثال اگر حیوان به خاطر مشكل «اسهال» مراجعه کرده است باید در مورد قوام و مشخصات مدفوع (مانند وجود خون یا موکوس) و همچنین تعداد دفعات مدفوع کردن پرسیده شود. سوالات بایستی به نحوی پرسیده شوند که پاسخ خاصی را در ذهن صاحب حیوان شکل ندهند. در واقع سوالات به صورت خنثی پرسیده شود برای مثال به جای اینکه بپرسده شود: «آیا گربه شما برای دفع ادرار به تعداد دفعات بیشتری به ظرف خاک خود مراجعه میکند؟» باید پرسیده شود : «آيا تغییری در عادت دفع ادرار گربه شما ایجاد شده است؟»
سوالات بایستی به نحوی پرسیده شوند که پاسخ خاصی را در ذهن صاحب حیوان شکل ندهند. در واقع سوالات به صورت خنثی پرسیده شوند.
بهتر است سوالات پرسیده شده به صورتی باشند که دارای پاسخ درجه بندی شده باشند و پاسخ صاحب حیوان، «آری» یا «نه» نباشد. برای مثال به جای اینکه پرسیده شود: «آیا سگ شما بعد از طی مسافت کمی زود خسته شده و کلاپس می کند؟» صحیح آنست که بپرسید: «سگ شما قبل از اینکه کلاپس کند چه مسافتی را طی میکند؟»
ادامه این مطلب را در کتاب معاینات بالینی استاد خوش نگاه بخوانید …روش گرفتن شرح حال در معاینات سگ و گربه